درمان حملات قلبی با استفاده از نوعی پروتئین

درمان حملات قلبی با استفاده از نوعی پروتئین

محققان دانشگاه سیدنی در استرالیا، در بررسی‌های خود روی حیوانات آزمایشگاهی، پروتئینی کشف کردند که می‌تواند به درمان افراد مبتلا به حملات قلبی کمک کند.

بنا بر بررسی‌های انجمن قلب آمریکا، هر سال حدود ۶۰۵ هزار آمریکایی به حملات قلبی مبتلا می‌شوند و تقریبا ۲۰۰‌هزار نفر از این افراد، بار دیگر دچار سکته قلبی می‌شوند.

یکی از روش‌های درمانی افراد مبتلا به سکته قلبی، ریپرفیوژن (Reperfusion) است که به وسیله این تکنیک، جریان انتقال اکسیژن به بافت‌های قلب بهتر صورت می‌گیرد. اما یک چهارم افراد مبتلا به حمله قلبی، در کمتر از یک سال بعد، دوباره دچار سکته قلبی می‌شوند.

به‌تازگی محققان دانشگاه سیدنی در استرالیا، درمانی دیگر یافته‌اند که می‌تواند بافت‌های صدمه دیده ناشی از سکته قلبی را ترمیم کند.

آنها در بررسی‌های خوک‌های آزمایشگاهی نوعی پروتئین به نام نوترکیب فاکتور رشد مشتق از پلاکت انسانی AB (rhPDF-AB) را ارزیابی کردند. این پروتئین از پلاکت‌های انسان گرفته شده است. پلاکت‌ها سلول‌های خونی کوچکی هستند که هنگام جراحت‌ها به سرعت خود را به بافت‌های آسیب‌دیده می‌رسانند و به فرآیند لخته خون و شروع درمان کمک می‌کنند.

محققان استرالیایی روی ۳۶ خوک آزمایشگاهی، استفاده از این پروتئین را آزمایش کردند. آنها به برخی از خوک‌هایی که به سکته قلبی مبتلا شده بودند، دارونما دادند و به گروه دیگر به مدت ۷ روز پروتئین  rhPDF-AB، تزریق کردند.

پس از گذشت یک ماه، محققان با بررسی قلب این حیوانات با ابزارهای گوناگون تشخیصی مانند MRI قلبی متوجه شدند، رگ‌های خونی جدیدی در اطراف قلب خوک‌هایی که تحت درمان پروتئینی بودند شکل گرفته و از ریتم ناهنجار قلب آنها کاسته شده است. در واقع عملکرد کلی قلب خوک‌ها بسیار بهبود یافته بود.

احتمال درمان و زنده ماندن خوک‌های مبتلا به حمله قلبی، وقتی آنها با پروتئین درمان شدند، ۴۰درصد بیشتر از خوک‌های دیگر بود.

محققان می‌گویند، با وجود اینکه پروتئین تزریق‌شده روی اندازه بافت‌های صدمه‌دیده اثری نداشت اما آن توانست تنظیم و قدرت فیبرهای کولاژن موجود در بافت‌ها را افزایش دهد. این روش می‌تواند عملکرد قلب را پس از سکته قلبی بهبود بخشد.

محققان دانشگاه سیدنی می‌گویند از ۱۰ سال گذشته این تحقیق را شروع کرده‌اند و اکنون به نتایج جالبی دست یافته‌اند. آنها باید برای تعیین ایمنی و مقدار مصرف پروتئین در انسان، بررسی‌های بیشتری انجام دهند و نتایج خود را در اختیار جامعه پزشکی بگذارند.

پیام بگذارید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.